|
 strona główna / leczone schorzenie / torbiele nerek
 Torbiel nerki (łac. Cystis renis)
Torbiel prosta nerki jest najczęściej rozpoznawaną zmianą łagodną nerki. Jest to przestrzeń płynowa ograniczona torebką najczęściej zlokalizowana w dolnym biegunie nerki. Zaliczana jest do nowotworów łagodnych i najczęściej występuje jako zmiana pojedyncza.
Mechanizm powstawania torbieli nerek nie jest poznany. Istnieją dwie nie potwierdzone teorie tworzenia się torbieli. Według jednej z nich czynniki mechaniczne mają kluczowe znaczenie w powstaniu torbieli i dlatego najczęściej rozpoznaje się je u starszych mężczyzn z łagodnym przerostem gruczołu krokowego (BPH). Czynniki toksyczne indukujące powstawanie torbieli są założeniem drugiej teorii.
Blisko 80% pacjentów nie odczuwa żadnych dolegliwości.Bardzo rzadko torbiel nerki może być przyczyną nadciśnienia tętniczego. Z reguły dzieje się tak w przypadku dużych torbieli zlokalizowanych w okolicy wnęki nerki. Najczęstszym objawem sugerującym występowanie torbieli jest niewielki ból okolicy lędźwiowej.
Torbiele nerek przeważnie wykrywane są przypadkowo w czasie badania USG jamy brzusznej. Na zdjęciach urograficznych torbiel nerki może modelować układ kielichowo - miedniczkowy. W przypadku torbieli wielokomorowych, torbieli z echami wewnętrznymi widocznymi w USG sięga się po tomografię komputerową.
Leczenie torbieli nerek ograniczone jest tylko do przypadków dających objawy. Torbiele bezobjawowe powinny być leczone zachowawczo z okresową kontrolą ultrasonograficzną.
Torbiel nerkowa może być nakłuta pod kontrolą USG i opróżniona z płynu. Płyn z torbieli wysyłany jest do badania cytologicznego i mikrobiologicznego. W przypadku dużych torbieli może być konieczne pozostawienie cieńkiego drenu na kilka dni. W przypadku nawracających torbieli objawowych można rozważyć leczenie operacyjne. Preferowaną metodą jest laparoskopia.
|
|
